Bir nefes sıhhat için

Dün bir yakınımı ziyarete gittim.

Süreyya Paşa Hastanesi'nde tedavi görmekte.

Bu hastaneye babamın elinden tutup yürüyebildiğim günlerde de uğramıştım.

O zamanlar Maltepe'den Süreyya Paşa Hastanesi'ne giderken etraf yemyeşil ormandı.

Fazla değil 30-35 yıl önce E-5'ten dağın yamacına doğru baktığınızda çam ağaçlarının içerisinde bir hastane görürdünüz. Adının da "verem" hastalığı üzerine, ihtisaslı bir hastane olduğunu öğrenince yeşilin içerisinde amacına uygun bir yerleşim alanında görünmesi hastaları ayrıca mennun eder.

Sözü fazla uzatmayayım. Ne demek istediğim ortaya çıktı ama yine de birkaç hususa dikkatlerinizi çekeceğim.

Şimdi hastanenin üst kısımları beton binalarla dolmuş adeta görüntünün baş kısmı kaybolmuş. Hemen yanında askeri birliğin yakınlarına kadar da iç içe beton binalar...

Öbür yanı da beton işgali ile dolunca "hastane" çevresini, nefesini kaybetmiş.

Buradaki hastalar, ciğer, nefes yolları, astım vs. hastalıklardan tedavi oluyorlar. Yani bu insanların bir ilaç gibi temiz havaya ihtiyaçları vardır.

Tamam başka bir yer için susalım ama canımız, sıhhatimiz, hastalarımız için kurulan bir mekanın temiz havasını korumamız gerekmez mi?

Binlerce defa ifade ediyorum ki:

Bunu başarmak için Avrupa elbisesini giymemiz gerekmez.

Biz hem manevi mes'uliyetimiz hem de tarihi, milli kimliğimizle en iyisini başarabiliriz.

Hastanenin çevresine gelenler oturup hastaları beklerken etrafa pet şişeler, selpak kırıntıları, kağıt, meyve gibi yiyecek atıklarını bırakınca ağaç dipleri mezbelelik haline geliyor.

Vallahi yazık!..

Hastaya yazık, çevreye yazık, kendimize yazık oluyor.

Güzel mekânda bekleşirken elbette bir şey yiyip içebilirsin. Lakin giderken kalıntıları alıp çöpe atmak kişinin kendisine saygısını gösterir.

Hastanenin imarı, çevresi, bakımı, imkânları, çalışanlarıyla topyekûn "en mükemmel" işleyişi ortaya koyamaz mıyız?

Hastanenin "verem" hastanesine uygun planı, inşası yapılmış mıdır? Piyasada olduğu gibi üç oda bir salon içi eşya dolu basma kalıp ev gibi mi düşünülmüş?..

Girişi, salonu, odaları hastaların psikolojik yapılarına da uygun mudur? Temiz, geniş, ferah, mis gibi çam kokusuyla çevrili vs...

Aklıma geldi. Hasta ne demek Allah aşkına?.. Mâdur olan, bitap düşmüş, aciz. Bir hastaya ne verilebilir? O iyi bir tedavi bekler. Çocuklaşır çocuklaşır ilgi bekler. Şefkat bekler. Hastamıza olan ilgimiz bizim sağlığımıza gösterdiğimiz ilgimiz gösterir.

Her alanda imkânlarımızı yükseltecek, dünya çapında profesörlerimiz, hekimlerimiz, hemşire ve hasta bakıcılarımızla hizmetin, çalışmanın en güzelini neden ortaya koymayalım.

Bu zenginlik bizde vardır.

Evimiz, yolumuz, iş yerimiz, hastanemiz, sokağımız, mahallemiz daha ne zamana kadar çevreden çiçekten, ağaçtan koparılmaya devam edecek.

Ne olur bunlardan vazgeçtik.

Hiç olmazsa nefese muhtaç olduğumuz hastanelerimizin etrafına sahip çıkalım.

Bunları anlamak için Süreyya Paşa'ya gidin ziyaret edin.

Küçücük bir nefes için renkten renge giren hastayı görünce nefesinizin de, sıhhatinizin de, hastanenizin de, hastanızın da, çevrenizin de kıymetini binlerce defa anlarsınız.

Bakın yine aklıma geldi. Hastaneler de her hastanın dolabında su görüyorum. Soğutucuları da olmadığı için ılık da olsa içiyorlar. İmkanı olanlar dışarıdan para verip aldırıyorlar. Buradan sesleniyorum.

Hastanelerde bir yudum su içmeye hasret çeken hastalarımızın içme suyunu karşılayan hayır sahibinin ismi kıyamete kadar hayırla anılsın. Havz-ı Kevser de sevgili Peygamberimiz (sav) ile komşu olsun.

Alın size bir teklif daha:

Bir su firması bu hastanenin içme suyunu ücretsiz karşılasın.

Hastaların sularını rahat içebilecekleri tesisatları yapılsın.

Yatağa bağlı hastanın dahi bir düğmeye basarak su içebileceği teknolojiyi yapan ustalarımız mutlaka çıkar.

Beykoz'da da bir çocuk hastanesi var. Benim tasavvur ettiğim hastane şartlarına uygun.

Bu konuda da parazitli haberler duymaya başladım.

Ve irkildim.

Acaba biz çevre, yeşillik, kalite, huzur derken elimizdekilerden de mi olacağız yoksa?..