Rusya'nın Osmanlı siyaseti

12 Mart 1917 günü Petrograd'dan kaçan hükümet üyeleri yerine Duma üyesi Sosyalist Kerenski yeni bir hükümet kurulmasını önerir. Prens LOVOV Başbakan olu r. Ayni zamanda Aristokrat olan Miliukof Dışişleri Bakanı- Guçkof Savaş ve Deniz Bakanı- Tereççonko Maliye Bakanı- Kerenski Adalet bakanı olur. Hükümet üyeleri ayni zamanda Duma Muvakkat Komitesi üyesidirler. Kerenski'nin çalışmaları sonucunda Hükümet çalışmaya başlar. Fakat İşçi ve Asker önderleri bu komite ve hükümeti tanımayarak işçi ve asker sovyeti diye bir yönetim kurar. Yalnız bunlar ülkeyi yöneteceklerine mürteci ve hain avı ile uğraşırlar. Bu nedenle Duma Muvakkat Komitesinin kurduğu hükümet ülkeyi yönetmeye başlar. Çar II. Nikola 15 Mart 1917 günü kardeşi Mişel Aleksandroviç'e çarlığı bırakarak görevinden ayrılır. İşçi ve Asker Sovyeti Çar II. Nikola'nın bu davranışına karşı yeni bir yürüyüş düzenleyerek "biz artık Romanofları istemiyoruz, cumhuriyet istiyoruz" diye pankart açarlar. Bu gösteri sırasında kargaşa çıkar. Kargaşa 17 Mart'a kadar devam eder. Çar taraftarları dağıtılır. 17 Mart 1917 de cumhuriyet ilan edilir. Yalnız Cumhuriyetin ilanına rağmen Rusya'da iki başlı bir yönetim vardır. Birisi Duma Muvakkat Komitesinden oluşan Aristokratların Prens Lovov başkanlığında kurkları Hükümetle, işçi ve askerlerin oluşturduğu İşçi ve Asker Sovyeti adı altındaki yönetim. Yukarıdaki farklı düşünce ve ideallere sahip iki kurul arasında ortak bir yönetimin sağlanması için sosyalist Kerenski'nin aracılığı ile Temas Komisyonu adı altında aracı bir kurul kurulur. Bu kurulun görevi İşçi ve Asker Sovyet'inin isteklerini hükümete bildirecekler. Sonuçta da ortak kararlar alacaklardır. Bu aracı kurumunun kurulmasındaki amaç; Fransa ve İngiltere'de olduğu gibi bir olupbittiye getirerek bir Burjuva Cumhuriyeti kurmaktır. Bu nedenledir ki, Bolşevik ihtilali yapılana kadar Rusya'da doğru dürüst ülke yararına bir karar alınamaz.Bu iki başlı yönetimin ortaklaşa anlaşarak yaptığı bir iş vardır. Bu ortak karar da, İstanbul ve Boğazlar ile Doğu Anadolu ile yapılmış gizli antlaşmaların uygulanması ile ilgili kararlardır. Bu ortak kararlarda Temas Komisyonunun çalışması ile gerçekleşmiştir. Bu olay şöyle gelişmiştir: Yeni Hükümet Çar Hükümeti zamanındaki emperyalist amaçları canlı tutarak Rusya'nın kazanımını sağlayan bir barışı amaçlaması şeklinde olmuştur. Bu amaçlara ulaşabilmek için batıdaki bağlaşıklarından da ayrılmama düşüncesindedir. Bu konuda ayrı bir siyasi korkuya dayanan siyasaları da vardır. Bu Almanya karşısında yalnız kalma korkusudur. Bu nedenle düşmanları barışa zorlayana kadar savaş yanlısıdırlar. 17 Mart 1917 günü Dışişleri Bakanı Miliukof, yeni hükümetin siyasasını tanıtmak için Petrograd'daki batılı Büyükelçiliklere şu genelgeyi gönderir:""Yeni Hükümet devrilmiş olan hükümetin uluslar arası üstenmelerine sarsılmaz biçimde bağlı kalacak ve Rusya'nın yapmış olduğu vaatlerle kendini bağlı sayacaktır. Büyük ve küçük devletlere saygı gösterecek, uluslar arası iyi anlaşma ve ulusların serbestçe gelişmeleri yolundaki demokratik esaslardan ilham alacaktır." Dışişleri Bakanı bu genelgesi ile barıştan yana değil savaşa devam edileceğini ifade ederek, Rusya'nın, Anadolu'nun paylaşımı ve İstanbul ve Boğazlarda Osmanlı, Avusturya ve Almanya ile ilgili olarak bağlaşıkları ile gizli antlaşmalarla kendisine verilmiş olan yerleri istemektedir. Bu isteklerde emperyalist amaçlarını gizlemek içinde Başkan Wilson'un siyasi taktiğini kullanarak sözde ""Küçük ulusların haklarını korumayı vaat ederek"" amaçlarına ulaşmak istemektedir. Hükümetin kurulmasını sağlayan adalet bakanı Kerenski, dışişleri bakanı Miliukof'un yukarıda yayınlanan genelgesine karşı olur. Bunu 19 Mart 1917'de yaptığı bir basın toplantısında,İngiliz Askeri Ataşesi Knoks ile gazeteci Willams'ın sorularına şöyle cevap verir: "Rusya'nın hiçbir fetih amacı gütmeden savaşı zafere kadar devam ettirmesi gerektiğini ve İstanbul işinde Miliukof'un patavatsızlığına karşı, Rusya doğrudan doğruya Boğazlara muhtaç değildir, oranın serbestliğine muhtaçtır ve bu yön en iyi biçimde onların uluslararasılaştırılmasıyla sağlanabilir" der. Arkasından ,yapılacak barışta da Lehistan, Finlandiya ve Ermenistan'a muhtariyet verilmesi gerektiğini ifade eder.