Ülkemizde emeğin değeri yok!

Bir ülkede bireylerin yaşam şartlarını değerlendirirken önemli olan maaşlarının artması değil, elde ettikleri gelirle satın alma güçlerinin artmasıdır.

Çalışanların maaşları artarken, satın alınan ürün ve hizmet fiyatları daha fazla artarsa, maaşların artması, yaşam standardının yükselmesini değil, daralmasını ifade eder.

Türkiye'de vatandaşların pazarda, markette karşılaştığı gerçek enflasyonla, açıklanan resmi enflasyon arasında uçurum olduğu için ve de maaşlara yapılan zamlar da resmi enflasyon oranına bağlı olduğu için "satın alma gücü" sürekli azalmaktadır.

Diğer bir ifadeyle maaşlar her geçen gün erimektedir.

1990'lu yıllarda bir asgari ücretle 13,5 çeyrek altın alınabiliyorken, bugün bunun 3 çeyrek altına kadar düşmesi, maaşlardaki erimeyi açıkça göstermektedir.

Şimdi dilerseniz, ülkemizdeki asgari ücretle diğer ülkelerin asgari ücretleri arasındaki satın alma güçlerini örneklerle mukayese edelim.

Türkiye'de bir basın organının yaptığı çalışmaya göre şu sonuçlar elde edildi:

"10 temel gıda maddesinden oluşan alışveriş için bir Türk vatandaşı 259 lira öderken, İngiliz aynı sepete 202,37 lira, Alman ise 246,6 lira ödüyor."

"Bu sepeti almak için Türkiye'deki asgari ücretlinin 20,6 saat çalışması gerekirken, İngiliz asgari ücretlinin 2,27, Alman'ın ise 2,8 saat çalışması yeterli."

"Ayda 2 bin 826 lira alan Türk asgari ücretli, maaşının yüzde 40'ını gıdaya ayırmak zorunda kalırken, İngiltere ve Almanya'daki asgari ücretlilerin ayırdıkları pay ise yüzde 5-10 civarında."

Diğer verileri aktarmadan önce, buraya kadar olanı bir değerlendirelim.

Ne zaman "Türkiye'deki asgari ücret Almanya ya da İngiltere'deki asgari ücretten çok düşük" dediğimizde, iktidarın destekçisi olan bazı ekonomistler hemen "Ama o ülkelerde gıda ve diğer masraflar çok yüksek" savunmasını yapıyorlar.

Yukarıdaki çalışma açıkça gösteriyor ki, Alman ve İngilizler 10 temel gıdaya bizden daha ucuza ulaşıyorlar. Bizim 259 liraya ulaştığımız gıdalara, İngilizler 202,37 lira, Almanlar 246,6 lira ödüyorlar. Demek ki bu iddiaları yalan.

10 temel gıdaya ulaşmak için Türkiye'de 20,6 saat çalışılması gerekiyor ama İngiltere'de 2,27 saat, Almanya'da 2,8 saat yetiyor sonucu da yazının başlığında vurguladığımız gibi bizim insanımızın emeğinin karşılığının olmadığını gösteriyor.

Ülkelerdeki asgari ücrette toplam gıdaya ayrılan pay da oldukça dikkat çekici. Türkiye'de yüzde 40, İngiltere ve Almanya'da yüzde 5-10. Yine büyük bir fark.

Üstelik Almanya ve İngiltere'de asgari ücretle çalışan sayısı oldukça düşük, çoğunluğu bu rakamın çok üstünde bir maaşla çalışıyor. Türkiye'de ise çoğunluk asgari ücretle çalışıyor, milyonlarca işsiz, bu açlık sınırında olan maaşa bile ulaşamıyor.

Biz 10 temel gıdaya ulaşmak için bir İngilizden 9 kat, bir Alman'dan 7 kat daha fazla çalışmamız gerekiyor. Ne büyük adaletsizlik!

Ürün bazında da bir çalışma yapılmış. Elbette ki aktaracağımız bu rakamlar, sizin marketinizde farklı olabilir, siz de kendinize göre bu mukayeseyi yapın.

Çalışmanın verileri şöyle:

"Bugün Almanya'daki bir asgari ücretli maaşı ile 264 kilo kıyma, 2 bin 640 litre süt veya 13 bin 620 adet yumurta alabiliyorken, ülkemizde asgari ücretle ailesini geçindiren bir kişi Et ve Süt Kurumu'ndan 76 kilo veya marketten 64 kilo kıyma alabiliyor. Aynı şekilde 470 litre süt 3 bin 700 adet yumurta alabiliyor."

Aradaki uçurumu görebiliyor musunuz? Ülkemizde asgari ücretlinin satın alma gücü yerlerde sürünüyor. Ülkemizdeki bu yerlerde sürünen gelir tablosunun sonucu, vatandaşlar büyük bir borç batağının içinde. DİSK Genel-İş, vatandaşın borç durumunu gösteren "Covid-19 Döneminde Gelir Eşitsizliği ve Yoksulluk Raporu"nu açıkladı.

Raporda şu dikkat çekici ifadeler kullanıldı:

"Gelir eşitsizliği ve yoksulluk, Türkiye'de yaşayanların yüzde 71'ini borçlu hale getirdi. TÜİK verilerine göre 83 milyon 154 bin 997 kişilik ülke nüfusunun yalnızca yüzde 28,9'unun borcu bulunmazken, yüzde 71,1'i yani 59 milyon 123 bin 203 kişi borçlu yaşamaktadır. Bu borçlanma konut ve konut masrafları dışında kalan borçlanmadır."  

Konut ve konut masrafları dahil edilse, elbetteki borçlu olmayan neredeyse yok gibi.

Raporda kişi başı milli gelirimiz, AB ülkeleri ile de mukayese edildi:

"Türkiye'de kişi başına Gayrisafi Milli Hasıla (GSMH) son bir yılda bin 434 dolar azaldı. Kişi başına düşen milli gelirin 2019 yılında 9 bin 150 dolar olan ülkemizde bu tutar 2020 yılında 7 bin 715 dolara düştü."

"AB ortalaması 43 bin 615 dolar iken, gelişen ekonomiler ve gelişmekte olan Avrupa ülkeleri ortalaması ise 26 bin 25 dolardır. Türkiye 7 bin 715 dolar olan kişi başına yıllık milli gelir tutarı ile AB ülkeleri arasında son sıralarda yer almaktadır."

Bağımsız Türkiye Genel Başkanı Hüseyin Baş'ın şu cümlesi oldukça önemli:

"İçinde yoksulu olan bir devlet, sosyal devlet olamaz."

Bugün Türk vatandaşlarının geliri, bırakın yoksulluk sınırını, açlık sınırına yakındır.

Türk insanı yoksulluktan da öte, açtır, karnını bile doyurmaktan aciz durumdadır.

Anayasa'mızda yazan "Sosyal Devlet" vasfına fiili olarak da ulaşabilmek için vatandaşın gelir düzeyinin en az yoksulluk sınırının üstüne çıkartılması gerekmektedir.

Bunun bugün adı, "Milli Ekonomi Modeli", "Sosyal Devlet-Milli Devlet", "Bağımsız Türkiye Partisi" ve "BTP Genel Başkanı Hüseyin Baş"tır.

Emeğimiz değerine ancak bu şekilde ulaşır.