Boğazların kapatılması ve Almanya'ya borçlanma teklifinin yapılması-II

Eylül ayında, Marn vuruşması ve Paris Saldırısında başarılı olamayan Almanya savaşı kısa sürede bitirme ümidini kaybeder. İngiltere ve Fransa, abluka altında dış kaynaklardan faydalanamayınca kısa zamanda yıpranacaktı. Bunun için İngiltere ve Fransa yeni askeri hazırlıklara girişirler. Bu hazırlıkları yaparak Almanya'ya son darbeyi vurabilmek için Rusya'dan doğu cephesinden düşmana saldırarak hem onun yıpranmasını hem de en iyi bir şekilde hazırlanmalarına zemin hazırlamasını isterler. Bu istekler karşılığında Sazonof İstanbul ve Boğazlar konusundaki Rus isteklerini tekrarlar Bunun üzerine Petrograd'da ki Fransa Elçisi Paris'e şu teli çeker: "Üçlü anlaşma, savaştan sonraki Avrupa devletlerinin teşekkülünde yapmaları gereken değişiklikler konusundaki düşüncelerini görüşmek üzere bana geldi. Sözlerinin özetini veriyorum: 1- .?Anlaşma Devletleri barış şartlarını kararlaştırılmalıdırlar. Kendi dileklerini tespit etmekte menfaatleri vardır. 2- ...Türkler Asya'ya gitmelidirler ve İstanbul Tanca gibi yönetilmelidir."Büyük Elçinin bu telinden Fransa Dışişleri Bakanı, Rusya'nın savaş sonunda İstanbul ve Boğazlara göz koyduğunu anlar. İngiltere ve Fransa, Rusya'nın bu düşünceleri karşısında Boğazlar konusunda hemen önlem alırlar ve İngilizler Akdeniz filosunu Çanakkale Boğazı önüne gönderir. Ayrıca İngiltere Hükümeti her işinde olduğu gibi sığınan gemiler konusunda da bazı önlemler alır. İngiliz Deniz Amiralliği 21 Eylül 1914 de aldığı kararı, Çanakkale Boğazı önünde bekleyen İngiliz Akdeniz filosuna uygulanması için gönderir: "Goben'le Breslav hangi bayrağı taşıyarak çıkarlarsa çıksınlar hemen batırılmalıdır. Onlarla birlikte çıkacak Türk Gemileri de batırılacaktır. Kendi başlarına çıkacak Türk Savaş gemilerine karşı davranışınızda serbestsiniz. Onlara ister geri dönmelerini söyler, ister diledikleri yerlere gitmelerine ses çıkarmazsınız. Ancak şunu unutmayın ki Türklerin savaş niyetleri açıkça belirmeden onlarla kavga çıkarmanıza gerek yoktur."İngiliz Hükümetinin almış olduğu bu karar Akdeniz filosuna bildirildiği zaman Çanakkale Boğaz Komutanı Alman asıllı olan Veber Paşa idi. Veber Paşa 27 Eylül günü, kaptanı bir Alman subayı olan Bir Osmanlı Torpido gemisine Boğazdan çıkması emrini verir. Torpido gemisi Boğazdan çıkınca İngiliz savaş gemileri tarafından ikaz edilir ve geri dönmesi bildirilir. Aksi takdirde batırılacağı söylenir. Torpido gemisi hemen geri döner. Boğaz Komutanı Veber Paşa durumu öğrenince aynı gemiye Boğazı hem savaş hem de tecim gemilerine kapatmak için torpil döşemesini emreder ve böylece Çanakkale Boğazı kapatılır. Bu olay ile Osmanlı Hükümeti hem Almanya, hem de Anlaşma gurubu Devletleri tarafından savaşmaya itilir. Almanya,  Rusya'nın Boğazın kapatılması ile abluka altına alınmasından çok memnundur. Bu olay sonucunda Osmanlı'da kendi yanında savaşa girmeğe mecbur olacaktır.10 Ağustos 1914 tarihinden itibaren Osmanlı Genel Kurmayı ile Alman Genelkurmayı arasında herhangi bir anlaşma yapılmamasına rağmen savaşla ilgili yazışmalar yapılmaktaydı. Durum bu merkezdeyken 13 Eylül tarihinde Harbiye Nazırı Enver Paşa, Sadrazam'a gelerek mali yönden konuşurlar. Konuşmanın konusu şöyledir: "Sadrazamla bu günkü içtimaımız harbiye nazırının talebi üzerine olmuştu. Mevzu para meselesiydi. Harbiye nazırı uzun, uzun askerin ihtiyaçlarından, ordunun iaşesinin temini lüzumundan bahsetti. Ve ayda iki milyon liradan fazla bir meblea ihtiyaç olduğunu söyledi? Ben de tabii bu paranın verilmesi imkânı olmadığından, bütün menabii varidatın(Mali gelirlerin) kuruduğunu, para halketmek iktidarında olmadığından, kapitülasyonların ilgasından buhran esnasında bir menfaat-i maddiye husule gelmeyeceğinden? Tekâlif-i mevcudiye bile vermeyen halkın bir yeni vergiye tahammül edemeyeceğinden bahsettim. Birçok sözlerden sonra harbiye nazırı ayda beş yüz bin liraya muvafakat etti., Aşar-ı mali askerler tarafından tekalif-i harbiye suretile alınacak olursa bunun da iş bu meblağa mahsup edilmesi şartı ile kabul ettim."Bir imparatorluk ordusunun yılda altı bin lira ile ihtiyaçlarının karşılanması mümkün değildir. Orduyu dağıtsan olmaz. BU savaş döneminde ülke işgal edilir.. O zamanda devletin ve toplumun diğer ihtiyaçlarına ne verilebilecek. Sözün kısası bu mali durumun, dolayısı ile devletin iflasıdır, Devletin dağılmasıdır. Hiç savaş olmadan Anadolu topraklarının emperyalistler tarafından işgali demekti. Bu durumdan kurtulmak için devletin savaşa girmesi ve borçlanması demekti. Ama savaş döneminde kim kime borç verir. Bu durumda Devleti içinde bulunduğu çıkmazdan kurtarmak isteyenlere baktığımız zaman hep askerleri görüyoruz. Bu gün televizyonlarda yapılan açık oturumlarda aydın, tarih ve politikacı olarak konuşan nar göbeklilerin komitacı diye suçladıkları Enver Paşa, Cemal Paşa ve Talat beyleri görüyoruz. Neden görüyoruz vatanı ve milletin bağımsızlığını kurtarmak için savaşan bir guruba girmek için görüyoruz. Türk halkının özgürlüğü ve bağımsızlığı için savaşı istiyor. Rusya malum Osmanlıyı silmek istiyor, İngiltere görüşmek istemedi, savaş sonrasında kendi isteklerine göre paylaşmak için tarafsız kalmasını istedi. Fransa'ya gittiler, konuşacak yetkili devlet adamı bulamadılar. Yalnız Almanlar Rusya'yı abluka altına alınması için Boğazların kapatılması karşılığında bizi yanlarında sürüklemek istediler. İşte o zaman Alman Generaller ve Alman Büyük elçisi ile görüşerek borçlanma karalaştırıldı Bu iş için 27 Eylül 1914 günü Sadrazam Sait Halim Paşa'nın konağında yapılan Meclis-i Vükela toplantısında Almanya ile Borçlanma konusu görüşülerek karara alınır. Bu karar Osmanlı'yı savaşa götüren karardır.