Etnik mağduriyet tiyatrosu oynandı

Yaşanan son bir iki haftalık siyasi gelişmeler "Acaba DTP'nin kapatılması da açılım sürecinin bir parçası mı" sorusunu gündeme getiriyor.Malum, Türkiye'de mağduriyet psikolojisi her zaman işe yaramıştır.Kimi siyasiler bir senaryo gereği din konusunda mağdur gibi görünerek, kimileri de etnik konuda sanki mağdurlarmış gibi roller üstlenerek milletin duygularını galeyana getirmeye çalışıyorlar. Halbuki ne dini siyasetlerine alet edenler din konusunda samimi, ne de etnik kökeni kullananlar savunur gözüktükleri davalarında?Herkes bu millet üzerinden siyasi rant kapmanın peşinde?Maalesef bu millet dini siyasete alet edenlerin boynundan Haç çıktığına şahit olduğu gibi, Kürt vatandaşlarımızın temsilcisiymiş gibi davrananların ise esasında Kürtlükle hiçbir alakası olmadığını, aslen Ermeni olduğuna da şahit oldu.Bağımsız Türkiye partisi (BTP) Genel Başkanı Prof. Dr. Haydar Baş boşu boşuna "bu açılım Ermeni açılımıdır", "Kılıf Kürdistan, asıl hedef Ermenistan'dır" demiyor.Bu genel değerlendirmelerden sonra dilerseniz yine siyasi gündeme dönelim.DTP kapatıldı, DTP'li milletvekillerinin birçoğunun PKK, Apo ile ilgili ifadeleri Ahmet Türk ve Aysel Tuğluk'un ifadeleriyle aynı olmasına rağmen sadece iki kişinin, Türk ve Tuğluk'un milletvekillikleri iptal edildi.Yani DTP'yi kapatanlar, oluşacak yeni partinin Meclis'te grup oluşturması için bir kapı aralıyordu. Şimdilerde Ufuk Uras'lı bir çözüme kilitlendiler, Teröristbaşı da buna işaret etti, Uras da buna "evet" dedi.Eski DTP'li vekiller "sine-i millet", "sine-i dağ" söylemleriyle istifa edecekleri izlenimi vermeye çalışırlarken bir son dakika hamlesiyle vazgeçtiler.Esasen ben istifa edeceklerini hiç zannetmiyordum. Çünkü sine-i dağ diye bir şey kalmadı. Yıllarca PKK'yı besleyip büyüten ABD, PKK'nın dağ kadrosunun şehirlere inmesi talimatını çoktan vermişti. Dağdakilerin şehirlere özellikle de Türkiye'ye tasfiye edileceği bir aşamada, şehirde ceylan koltuklarda oturanların dağa çıkması elbette ki düşünülemezdi.ABD'nin PKK'yı oluştururkenki en büyük amacı, Irak, İran, Türkiye ve Suriye'de siyasi bölünme sürecinin kıvılcımını başlatmaktı. Dolayısıyla bu aşamaya gelindiği için artık PKK sadece yük olmaktan öteye bir anlam taşımıyordu.Dağdaki özel eğitimli(!) kadronun da bu siyasi sürece dahil olması ve elde ettikleri tecrübeleri(!) şehirdekilerle paylaşması gerekiyordu.  Velhasıl yaşanan son mağduriyet tiyatrosuyla bölücü düşünceye sahip olanlar yine pirim elde ettiler.Şu gerçeğin altını önemle çizmek lazım: Akıl ABD ve AB 'den alınmaya devam edilirse, sonumuz Irak'tan farklı olmayacaktır. Bir farkla; Irak bu noktaya işgalle geldi, bizler, AB müzakereleri, ABD stratejik müttefikliğiyle geliyoruz.ABD Irak'ta kendisiyle müttefik olan çapulcu olarak ifade edilen Talabani'yi Cumhurbaşkanı, yine çapulcu olarak ifade edilen Barzani'yi de peşmerge bölgesinin devlet başkanı yaptı. Bunu yaparken yine kendisiyle müttefik olan Saddam'ın boynuna ipi dolamayı da ihmal etmedi. Yani müttefiklik ABD için hiç önemli değil, önemli olan çıkarlardır.Bizler de bu ABD'den akıl almaya devam edersek, kim bilir belki de İmralı'daki başımıza Cumhurbaşkanı, bugün Meclis'ten kovduklarımız da bölgesel başkan olarak karşımıza çıkıverir. Bizim müttefiklere ne olur bilemeyiz. ABD'nin o günkü çıkarlarına bağlı?İpler ABD'nin elinde olursa bugün komplo teorisi olarak ifade edilebilecek bu tür yorumların gerçek olduğunu görebiliriz.Biz kimsenin siyaset yapmasına, hukuk kuralları çerçevesinde halkın sorunlarını dile getirmesine karşı değiliz, ama ABD'nin talimatlarını sanki milletinmiş gibi lanse ederek milleti bölme arzusunda olanlaradır sözümüz.İçinde yaşadığımız bu cennet ülke, emin olun ki milli projelerle, gerçekten milletini kuşatan, kucaklayan samimi liderlerle örnek bir ülke olabilir, ama bu bizim elimizde?Oynanan tiyatroları göreceğiz, fırsatı çözümü olanlara vereceğiz.