Çocuk hakları

Çocukların toplumda bireysel bir yaşantı sürdürebilmesi için her yönüyle hazırlanmasının ve özellikle barış, özgürlük, eşitlik içerisinde hayatlarını sürdürebilmeleri amacıyla kurumsallaşmak lüzumu hissedilmiştir. 54 maddeden oluşan, aralarında Türkiye'nin de bulunduğu 191 ülkenin altına imza koyduğu "Dünya Çocuk Hakları Sözleşmesi" oluşturulmuş, 20 Kasım tarihi de "Dünya Çocuk Hakları Günü" olarak kabul edilmiştir.  Toplumda kaç kişi çocuk hakları hakkında bilgi sahibidir bilemiyorum ama yazmayı düşündüğüm konu olduğu için yaptığım araştırma sayesinde elde ettiğim "çocuk hakları" sözleşmesinin bazı maddelerini sizlerle paylaşmak istedim.Madde 1Bu Sözleşme uyarınca çocuğa uygulanabilecek olan kanuna göre daha erken yaşta reşit olma durumu hariç, onsekiz yaşına kadar her insan çocuk sayılır. Madde 61.Taraf Devletler, her çocuğun temel yaşama hakkına sahip olduğunu kabul ederler.2.Taraf Devletler, çocuğun hayatta kalması ve gelişmesi için mümkün olan azami çabayı gösterirler. Madde 141. Taraf Devletler, çocuğun düşünce, vicdan ve din özgürlükleri hakkına saygı gösterirler. Madde 271.Taraf Devletler, her çocuğun bedensel, zihinsel, ruhsal, ahlâksal ve toplumsal gelişmesini sağlayacak yeterli bir hayat seviyesine hakkı olduğunu kabul ederler. Madde 281.Taraf Devletler, çocuğun eğitim hakkını kabul ederler. Madde 331.Taraf Devletler, çocuğun, ekonomik sömürüye ve her türlü tehlikeli işte ya da eğitimine zarar verecek ya da sağlığı veya bedensel, zihinsel, ruhsal, ahlâksal ya da toplumsal gelişmesi için zararlı olabilecek nitelikte çalıştırılmasına karşı korunma hakkını kabul ederler. Madde 34Taraf Devletler, çocuğu, her türlü cinsel sömürüye ve cinsel suistimale karşı koruma güvencesi verirler.Yukarıda alıntı yaptığımız çocuk hakları sözleşmesine imza atan devletler içerisinde olmamıza rağmen, maalesef bu meselenin de üstesinden gelinememiştir. "Deveye demişler boynun niye eğri? Deve de; nerem doğru ki demiş" misali yapılan siyasi ve ekonomik yanlışlar neticesinde düzgün işleyen hiçbir yanımız kalmadı. Dayatılan AB kuralları, ABD müttefikliği, derken Türk milletinin adeta kimyasını bozdular. Asırlarca dünyaya medeniyet dersleri veren bir ülke olma konumundan çıkıp, bırakın çocuk haklarını, şu haklarını bu haklarını gerçek manada insan olmanın onurunu bile kaybettik. Vatandaşlarımızın açlık sınırının altında yaşamaya zorlandığı bir dönemde, hangi çocuğumuz gerekli eğitimi alabilmekte, hangi çocuğumuz sağlık ve sosyal güvence altında, hangi çocuğumuz, rahat bir yaşama hakkına sahip olabilmiştir? Bütün bu sorulara kocaman bir "hiç" diyebiliriz. Sokaklar, okullar, buna en büyük delildir. Uyuşturucu, cinsel sömürü, kavgalar, gasp ve cinayetler çocuk yaşlarına kadar inmiştir. Çocuklarımız ve genç kuşak, evlere şenlik eğitim sistemimiz ve medyamız sayesinde hızla kaosa sürüklenmektedir. Televizyon dizileri, şiddet ve cinselliği teşvik etmekte, böylece çocuk istismarı hız kazanmakta, "çocuk hakları sözleşmesi" işlevini yitirmiş, sadece göstermelik bir belge olarak arşivlerde yer almıştır. Her şeyde olduğu gibi "çocuk hakları günü" de sembolik bir gün olarak anılmış ve onun dışında çözüm adına hiçbir ilerleme kaydetmeden geçiştirilmiştir. Çocuk hakları sözleşmesinin bütün maddelerine  ulaşmak için kaynak: (www.memocal.com/Cocuklar/CocukHaklariSozlesmesi.doc)