Çocukluğumuzda kar yağınca sevinirdik. Sokaklarda kuşlar gibi cıvıl cıvıl oynaşan çocuklar, kartopu oynayan gençler, her sokakta havuç burunlu kardan adamlar...
Köyde eğlence, güzellik olan kar yağışı şimdi felakete dönüşüyor.
Özellikle büyük şehirlerde kar yağışı doğal afete dönüşüyor.
Yoğun kar yağışı ve fırtına, başta İstanbul olmak üzere, yurdun büyük bölümünde doğal afete dönüştü nitekim. Kara, hava ve deniz ulaşımı stop etti.
istanbul'da hayat tamamen durdu. İstanbul'un büyük bir bölümünde gün boyu elektrik ve su kesildi.
Hemen hemen bütün yollar kapandı.
Otoyollar tıkandı, duble yollar döküldü. Sivas, Kayseri, Elazığ, İzmir, Tekirdağ, Kırklareli ve Bursa yolları kar nedeni ile kapandı.
Özellikle İstanbul dün lime lime döküldü. Evler ve işyerleri karanlıkta, araçlar trafikte kaldı. Sular akmadı, doğalgaz ısıtamadı. Enerji hatları uçtu.
İnsanlar evlerde ve sokaklarda dondu.
Peki niçin böyle oldu?
Dün bütün gün trafikte mahsur kalan bir hukukçu arkadaşım durumu iyi tesbit etmiş:
Sorun kar yağması değil.
Kışın kar yağmasından daha doğal ne olabilir.
Asıl sorun kar yağmayacakmış gibi davranan belediyeler, hükümetler, devlet...
Dün evde, sokaklarda millet isyan ediyordu: Nerede bu belediye, nerede bu hükümet, nerede bu devlet?
Çünkü dün sokaklarda dersaneye giden çocuklar, çocuklarını arayan anneler, babalar vardı?
Ancak ne bir zabıta, ne bir polis, ne bir belediye memuru, ne bir elektrik teknisyeni, ne bir vali, ne bir kaymakam, ne bir bakan vardı?
Türkiye'nin yaşadığı doğal afet buydu.
Niçin böyle? Çünkü belediyesinden valisine, bakanından iktidarına devlet milleti mağdur eden şeylerle, afetlerle mücadeleye değil tam aksine milletle mücadeleye konsantre olmuş.
Başörtüsü ile, Kur'an kursu ile, kurban derisi ile mücadeleye yoğunlaşan, vergi vermeyen esnafa, farklı düşünen aydına göz açtırmayan devlet, depremle, selle, fırtına ve yağmur ile mücadelede havlu atıyor.
Bu tablo AKP iktidarında da değişmedi.
Sorun doğal afette değil, sorun devletin ve iktidarların bu şaşı bakışında.
